Dagboek 1: Het studentenhuis
Dag 1, 22:45
Eindelijk een einde aan deze dag. Het is de eerste dag in mijn nieuwe huis, nouja, ons nieuwe huis. Ik deel het huis met maar liefst (!!!!) zeven andere kinderen. Hoe ik hier nu eigenlijk kwam? Nou, het leek me wel leuk 'om voor jezelf te leren zorgen samen met leeftijdsgenoten', zoals het in de krant beschreven stond. Dus ik meldde me aan. Op basis van mijn leeftijd en vriendschappen (bleah!?) werden we ingedeeld en kregen een huis toegewezen. TOEGEWEZEN. Je wilt niet weten wat voor KROT het is. Maar oké, daar vertel ik straks wel meer over. Wat belangrijker is, zijn de andere jongeren. Mijn mam zette me af met de auto en het werd al een nachtmerrie. De jongeren zijn helemaal niet zo aardig als ik dacht. Alles was niet zoals ik dacht dat het was. Ze zijn allemaal afstandelijk en raar en ik wil het liefst terug naar huis. Ik zal wat over ze vertellen. De persoon die me het meest opviel was Amanda. Het is echt zo'n meid die met zichzelf te koop loopt.. Maarja. Ze kent al meer kinderen hier, namelijk Maik en Finn. Maik is echt zo'n zonnebank-macho, iemand waarvan ik van walg. Finn is op zich wel aardig, maar asociaal en vies en dik. Het enige wat hij doet is tv kijken. Hij flipte helemaal van blijdschap toen hij zag dat er een tv in het huis stond (echt een wonder!).
Eindelijk een einde aan deze dag. Het is de eerste dag in mijn nieuwe huis, nouja, ons nieuwe huis. Ik deel het huis met maar liefst (!!!!) zeven andere kinderen. Hoe ik hier nu eigenlijk kwam? Nou, het leek me wel leuk 'om voor jezelf te leren zorgen samen met leeftijdsgenoten', zoals het in de krant beschreven stond. Dus ik meldde me aan. Op basis van mijn leeftijd en vriendschappen (bleah!?) werden we ingedeeld en kregen een huis toegewezen. TOEGEWEZEN. Je wilt niet weten wat voor KROT het is. Maar oké, daar vertel ik straks wel meer over. Wat belangrijker is, zijn de andere jongeren. Mijn mam zette me af met de auto en het werd al een nachtmerrie. De jongeren zijn helemaal niet zo aardig als ik dacht. Alles was niet zoals ik dacht dat het was. Ze zijn allemaal afstandelijk en raar en ik wil het liefst terug naar huis. Ik zal wat over ze vertellen. De persoon die me het meest opviel was Amanda. Het is echt zo'n meid die met zichzelf te koop loopt.. Maarja. Ze kent al meer kinderen hier, namelijk Maik en Finn. Maik is echt zo'n zonnebank-macho, iemand waarvan ik van walg. Finn is op zich wel aardig, maar asociaal en vies en dik. Het enige wat hij doet is tv kijken. Hij flipte helemaal van blijdschap toen hij zag dat er een tv in het huis stond (echt een wonder!).
Hij laat een constant spoor achter van vuil dat Yaline op haar beurt dan weer kan opruimen (ZUCHT). Yaline is het meest volwassen van ons allemaal, denk ik, ook al is ze een van de jongsten. Ze is erg serieus. Volgens mij speelt ze haast moedertje over het zooitje ongeregeld hier. Ze is nogal een stil type, net als Yaro en Quinten. Dat zijn twee broers. Yaro is een vreselijke klunzige klungel. Hij is twee keer gevallen over zijn veters, en heeft het voor elkaar gekregen om de wc te laten overlopen, waarvan hij weer hysterisch werd. Het leek wel alsof hij bang was van water.. Watje. Wat wel lachen was, was toen Amanda haar versiertrucs uitprobeerde op Yaro. Hij stelde dat niet op prijs, wahahahahaha. Amanda droop meteen af. Quinten is ook zo stil, net als Yaline. Amanda probeerde hem op te fleuren, maar hij leek zich nog steeds niet op zijn gemak te voelen. En dat begrijp ik wel. Het huis is vre-se-lijk. Absoluut niet zoals ik had verwacht. Het lijkt wel een pakhuis, vol spinrag en zooi. Beneden is er een oude keuken met een kapotte koelkast, drie stoffige banken (er komt stof uit als je erop gaat zitten, JAK!), een veels te grote badkamer met veels te weinig sanitair, en een trap die zo vreselijk verrot is dat je voeten bijna door de trap heen zakken als je erop gaat staan! Yaro beweerde dat hij muizen had gezien en wilde niet meer op de trap lopen. Uiteindelijk hebben we hem laten zien dat er echt geen muizen waren (ook al ben ik daar niet zo zeker van..) en is hij toch naar boven gegaan. Alle kamers zijn saai en suf. Er staan twee eenpersoonsbedden met geruite dekens, een nachtkastje met een oude schemerlamp en soms nog wat troep, zoals in de kamer van Finn en Maik. Daar staat een schildersezel, een tweepersoonsbed en een grote spiegel. Er hingen eerst lakens overheen, net als in zo'n enge film. Blurkk.. Het huis heeft een verdieping; boven, de meest linkse kamer, slapen Yaline en Amanda (arme, arme Yaline). Daarnaast slapen Quinten en Yaro (gelukkig kennen die elkaar), en in de grote kamer, zoals ik al zei, Finn en Maik. Beneden slaap ik samen met Lillian. Wacht, had ik je al over Lillian verteld? Nee toch? Dat ga ik dus nu doen, pak je oordoppen maar gauw. LILLIAN HEEFT HET IQ VAN EEN KALKOEN! Ze is een kalkoen. Ze is vreselijk. Ik zou wel willen ruilen met Amanda, want ik hoorde van andere meisjes dat Amanda best wel aardig is (alleen tuttebellig). Nog beter: Yaline met Lillian ruilen. Dat vind Lillian vast ook niet erg, want zij en Amanda zijn 'besties.' Yaline en ik zijn de enigen die niemand kennen hier. Ik denk dat ik maar ga stoppen met schrijven, want Lillian ligt te zeuren dat ze wil slapen, anders krijgt ze wallen onder haar ogen en dat is een ramp. Ik wil niet eens slapen hier. Mijn bed wiebelt alsof het drie poten heeft en de dekens stinken naar een nat schaap. Lillian heeft heel de kamer ondergespoten met deodrant omdat ze 'het vond stinken'. Oké, ik ben het met haar eens, maar nu stinkt de kamer twee keer zo erg. Het ergste van alles vind ik dat sommigen me raar vinden. Ze keken me aan alsof ik een alien was (ik ben geen alien!). Achja, dat denken wel meer mensen. Sommigen mijden punkers zoals ik. Nja, het kan me niet schelen wat ze over me denken. Ik ben ik. Niemand krijgt mij hier klein. Zelfs de kalkoen niet.
V.l.n.r van boven naar onder:
Achterste rij: Lillian, ik (Pearl), Amanda, Yaro, Maik
Midden: Finn
Zittend voorin: Yaline en Quinten
Achterste rij: Lillian, ik (Pearl), Amanda, Yaro, Maik
Midden: Finn
Zittend voorin: Yaline en Quinten